Precious Fridays – Goede Vrijdagen
Geplaatst op: april 6, 2012 Hoort bij: Familie, Memory Lane, Voet bij stuk, Vriendschap, Vrijdag | Tags: Bette Midler, Harry Potter, Janis Joplin, Sölden, Stephen Fry 4 reacties
You are so beautiful to me ~
Omdat ik met mijn snoet in de zon zit kan ik niet zien of de foto die ik upload kwalitatief genoeg in orde is. Een sfeerfoto zullen we dus maar zeggen.
Ik prijs me enorm gelukkig met waar ik ben op deze Uitzonderlijk Goede Vrijdag:
Het is Lunchtijd bij de Rauthalm, een onvervalste SkiHut, met vele ouderwetse skihits die langskomen… Du Spanish …heim?? of zoiets is now playing. Wij zitten er al een tijdje, te lezen en te puzzelelen, en vooral van de zon te genieten. Ondertussen loopt het terras vol.
Lees de rest van dit artikel »
Tijdreizigers – Sentimental Walk
Geplaatst op: januari 16, 2012 Hoort bij: Maandag, Memory Lane, Romantiek, Tijd 2 reacties
Sentimental Walk
Er zijn er een aantal die altijd terugkomen, hetzij door een flard muziek, een beeld, fragment of zelfs alleen maar een sfeer, waarvan de DVD’s misschien wel in mijn boekenkast of op mijn harde schijf zouden moeten staan. Opnieuw met een eigen stek, wordt dat een nieuw en aangenaam project. Geen maandag wasdag, maar maandag retrieve movie dag. Lees de rest van dit artikel »
Bloed kruipt of stroomt (43)
Geplaatst op: augustus 24, 2011 Hoort bij: Deuren, Memory Lane | Tags: Adele, Lowlands, Lust, Muziek, Oerol, Pinkpop 3 reacties
Use Somebody & Sex on Fire van Kings of Leon zijn de nummers waar ik het afgelopen jaar het meest uitbundig van ondersteboven was. Keihard in de auto meezingen en afslagen missen, of juist in de auto blijven zitten om het nummer af te luisteren, beide is het afgelopen jaar vaker gebeurd dan ik me kan herinneren. Heerlijke medicijn voor wat Hertz Smerz heldin Adele weer zo goed kon vertegenwoordigen met Someone like You, net als mijn tearjerker, of eerbiediger gezegd, hartzeer nummer 1, van 2010 Make you feel my love. Adele die mij persoonlijk een geweldig plezier deed door de magistrale CD 21 op een intieme wijze te presenteren. Uniek en inclusief schemerlamp, life in The Tabernacle, met onder andere Set Fire to the rain.
Lees de rest van dit artikel »
Amsterdamned (6)
Geplaatst op: juli 18, 2011 Hoort bij: ActJuweeltje, Deuren, Memory Lane | Tags: Amsterdam, Johnny Kraaijkamp, Kinderen, vriendschap 2 reacties
Amsterdam
De Kraaij is overleden. En alhoewel er iedere dag veel mensen overlijden en ik al heel lang niet meer gedacht heb aan de goede man, blijft het wel een beetje hangen. Gewoon omdat hij een van de zwartwit slapstick TV iconen uit mijn jeugd is, maar ook omdat ik mijn leven lang steeds weer terugkom bij Amsterdam. Ik ben er de eerste zes jaar van mijn leven opgegroeid, heb er eindeloos veel heimwee naar gehad, gepubert en gezworven en tegenwoordig kom ik er weer veel voor mijn werk.
De eerste keer dat ik in de buurt van mijn oude huis reed, op de Domela Nieuwenhuisstraat, moest ik er gelijk even langs. Het gebouw was weg, dus reed ik wat door naar achter, waar een soortgelijk oud flatgebouw stond als waar ik toen in woonde. In gedachten zag ik de gangen naar de berging waar we in speelden. Veel meer valt er eigenlijk niet te vertellen, behalve dat ik terugreed met dierbare herinneringen die langskwamen. Hoe mijn vader mijn buurmeisje en mijzelf naar de kleuterschool bracht, en hoe hard we dan reden. Om op tijd te zijn, maar vooral ook omdat we dat leuk vonden. “Harder, harder”, riepen we en gierend van de vrolijke zenuwen kwamen we dan aan op school. Later bleek dat mijn buurmeisje wagenziek was. Ik heb me wel eens afgevraagd of dat door deze ritjes gekomen is. Het zal toch niet?!
Lees de rest van dit artikel »
Memory Lane – Turkije
Geplaatst op: april 11, 2011 Hoort bij: Memory Lane, Turkije, Vriendschap | Tags: Avonturen, Expat, Feest, Kalkan, Kinderen Een reactie plaatsen
Kalkan, Kas, Turkije,
Ik heb drie jaar in Kalkan gewoond. Het waren misschien wel de meest avontuurlijke, intense en afwisselende jaren in mijn leven. Het toen nog relatief rustige voormalig vissersdorpje heeft door de jaren heen een steeds meer toeristisch kakarter gekregen, zeker door de aanleg van Hotel Patara Prince, waar mijn man in 1994 de leiding van kreeg. Naar achteraf bleek was de eigenaar niet zo’n liefhebber van kleine kinderen, ook al verdiende hij zijn brood met verhuur van villa’s en kamers aan gezinnen met veelal kleine kinderen. Het binnen twee dagen verdwijnen van de driewieler van onze zoon hebben wij altijd geÏnterpreteerd als: op mijn terrein geen polonaise. Want waar gasten met hun kinderen veelal in de daarvoor bestemde plekken vertoefden met hun kroost, waren wij ‘all over the place’ en dat ervoer hij toch als overlast. Lees de rest van dit artikel »
Zielsgenot en Pijn 
Reacties