Ode aan de liefde in vriendschap (14)

Dinsdag deur 14 80 deuren verderDance me to the end of love

Vandaag is mijn hartsvriendin jarig, mijn door dik en dun vriendin, lach en huil vriendin, mijn ik heb alles voor jou over vriendin. Mijn samen wandel en champagne met taart vriendin.

Ze heeft me Turkije en vooral The Turkish Way leren begrijpen op een manier zoals geen ander dat gekund zou hebben. Zelf kind van twee culturen, kon ze als geen ander voor mij vertalen en vertellen waarom mijn gedrag vaak als zo onmogelijk ervaren werd, drammerige rechtdoorzee Nederlandse dame als ik was. Veel te direct voor de diplomatieke en in mijn ogen omslachtige natuur van mijn Turkse omgeving.

Lees de rest van dit artikel »


Eitje koken

Het huis voor mezelf.
Dat ik hier vaker geweest ben, wil nog niet zeggen dat ik alles zomaar kan vinden op het moment dat ik het nodig heb, dus het was even zoeken naar hoe de TV werkt en naar lucifers voor de yumurta bereiding.

De familie is goed vertrokken, behoorlijk gestrest na een korte nacht, een paar uur flink aanpoten en met vele taken een paar weken vooruit geschoven.

En ja, ik heb een glas water achter de wegrijdende auto aan gegooid opdat hun weg zo gemakkelijk mocht gaan als water stroomt, zoals mijn ex-schoonmoeder vroeger altijd voor ons deed. Su gibi git! Een andere manier van nazwaaien. Ik vind het een mooi gebruik.

In de ochtend had ik nog een paar uur het genoegen gesmaakt om op te mogen passen en was erbij toen Mert zich voor het eerst kompleet omrolde op zijn buik. Wat een worsteling.

Yolculuk hazirZe hadden een lange autorit voor de boeg van minstens 6 uur, voor een deel door het Taurusgebergte, en net na middernacht kwam het telefoontje dat ze goed aangekomen waren in de Yayla.

De avond ervoor waren we in Restaurant Sömine in Ürgüp, om Murat zijn verjaardag te vieren samen met alle personeelsleden van Travel Atelier, hét reisbureau voor Champaign for the birtday childexclusieve bruiloften in Turkije. Mert viel snel in slaap in zijn kinderwagen en na een toast met champagne werden de wijnen gekozen en het eten besteld. Al snel ging het gesprek over de eerstvolgende grote klus: Het op handen zijnde huwelijk tussen een Iraquese vrouw en een Libanees, een huwelijk wat nooit in een van beider vaderlanden zou kunnen plaats vinden. Een echt flitshuwelijk qua notariële voorbereiding zoals dat alleen maar in Turkije en Las Vegas schijnt te kunnen: al het officiële papierwerk kan hier tegenwoordig in één dag geregeld worden.

Het was een feestelijke avond met heerlijk eten en de nodige raadgevingen voor al het verantwoordelijke personeel hoe de puntjes op de i’s te zetten van die op komst zijnde huwelijksdag tijdens de afwezigheid van de beide patrons .

Vandaag is een rustdag; de plantjes water geven op het balkon, bezinning op de komende dagen, zien dat de Turkse Simkaart in het juiste telefoontoestel komt voor alle lokale telefoontjes, de Bakal met de lekkerste yogurt uitkiezen. Zo nog even volop genieten van DiziMax en mijn TV ‘schade’  wat series als de Mentalist, V, Brothers and Sisters betreft  inhalen. In HD breedbeeld nog wel.

Morgenochtend in alle vroegte, voor de ergste hitte, op pad of in de pedalen, al naar gelang de muts staat, om zoals altijd een afspraak te maken bij de geweldige manicur/pedicur, een terrasje te pikken en even langs kantoor te gaan om een memorycard op te halen. Dan een meditatie-CD inspreken en de dag zich verder laten ontvouwen. Nu eerst een eitje en Castle.

Su gibi git!: Voorspoedige reis
Patron:
Baas
Yumurta: Ei
Yayla: Buitenhuis in de bergen, om zomers aan de hitte van de stad te ontsnappen
Sömine: Schoorsteen
DiziMax:
Speciaal TV kanaal voor Dizi’s: TV Series
Manicur/pedicur: Manicure/pedicure