Het Succes van Slechte Seks

Het Succes van Slechte Seks is, behalve een pakkende titel voor een column, ook een erg leuk boek van de Belgische bioloog Dirk Draulans over hoe wij in onze gedragingen gevormd zijn door onze ‘roots’, volgens de evolutietheorie van Darwin. Daarnaast heeft het succes van slechte seks ook mijn grote aandacht en oprechte zorg.

Er is al veel gezegd en geschreven over de pornoficatie van onze maatschappij. Ooit stond ik aan de wieg van de eerste demonstratie van Vrouwen tegen Seksueel Geweld, en was ik op het Domplein in Utrecht door een megafoon meer dan duizend vrouwen toe aan het te spreken terwijl ik, o wrang ‘toeval’, de nacht daarvoor verkracht was door de man waar ik verliefd op was. Hij wist dat hij de eerste man sinds tijden was voor wie mijn hart weer sneller ging kloppen. Na enkele heerlijke relaties met vrouwen was ik de laatste die dat verwacht had, en hij gaf toe aan zijn aandrang om een voorschot te nemen op waar hij dacht dat ik toch echt aan toe was, en was de volgende dag nog verbaasd ook toen hij erachter kwam dat ik de pil niet gebruikte… Over domheid en macht en het goed verstaan van een gefluisterd “Nee!” gesproken.

Het is waarschijnlijk net als met eten: liever een béétje eten dan helemaal niet, en als je geen weet hebt van en niet ingewijd bent in de receptuur en de toewijding om aanwezig te blijven in verbinding, contact te blijven zoeken ook als de ander afhaakt en soms de rust van je eigen gezelschap te prefereren boven seks op de automatische piloot, kan armoe troef worden. Er is heel wat te zeggen voor inwijding van jonge mannen door ervaren vrouwen opdat zij jonge meiden als de jonge godinnen kunnen benaderen die zij zijn. En om meisjes en jonge vrouwen te initiëren in en respect bij te brengen voor het spiritueel en emotioneel transformerend vermogen van hun lichaam en de gevoeligheid van hun hart.

Ondanks die onfortuinlijke verkrachting en eerder seksueel misbruik op jonge leeftijd toen een hoogwerker mij aanbood om me de lichtjes van de straatlantaarn te laten zien, en zijn boekje vér te buiten en mijn broekje vér naar binnen ging, heb ik het geluk gehad om daarna heel veel fijne en goede ervaringen met mannen en vrouwen te hebben. Om langzamerhand zo lekker in mijn lijf te zitten dat ik bij mijn weten niet meer emotioneel chantabel ben, geen seks in ruil voor aandacht of geld of natura behoef of die met liefde te verwarren. En dat ik met recht mag zeggen: Ik ben een emotioneel, spiritueel en seksueel wezen in een ooit goddelijk lichaam wat weliswaar door de tijd zal vergaan en de nederigheid verlangt die daarbij hoort. Ik ben een Human Being en niet een Human Doing!

In mijn kroegtijger-leven waren er een paar beschermengelen, hunks van mannen waar ik na sluitingstijd van de kroeg waar zij werkten mee ging stappen in Amsterdam, die heel gemakkelijk misbruik hadden kunnen maken van de omstandigheden en van mijn verlangen naar verbinding en intimiteit toen ik zo jong was. Mannen met wie ik het bed gedeeld heb die niet ingingen op mijn onhandige avances om te vrijen en mij daarmee een godsgeschenk hebben gegeven: de wetenschap dat er niet gevreeën hoeft te worden om intiem contact te kunnen hebben en het belang van onderlinge afstemming.

Waar ik later zelf het inzicht bijvoegde dat het ongezond is om te vrijen ter genoegdoening van frustraties. Ik ben ingewijd mogen worden in de energetische geheimen van seksuele energie uitwisseling, waardoor mij maar al te duidelijk is hoezeer een ‘Nee’ goud waard is, en het belang van verantwoording nemen om als je jezelf niet goed voelt, niet te gaan vrijen en zodoende de ander op te zadelen of letterlijk vol te spuiten met jouw ‘energetische en emotionele rotzooi’.

Het zou mooi zijn als ook in onze cultuur jongens en meiden weer opgevoed en ingewijd zouden worden in ‘Walking the Road of Beauty’: om verantwoordelijkheidsgevoel en respect te krijgen en hebben voor je eigen ziel en Innerlijk Kind, en die van ‘de’ ander… Daar ligt voor ons ouders en opvoeders een grote taak weggelegd om onze eigen boodschappen die wij uitzenden over seks en verbinding en angst voor intimiteit, en over TV programma’s, regelmatig kritisch door te lichten.

En hou me te goede, dan wordt seks heus geen zwartekousenkerk beleving, rigide en dor. Integendeel, als je bovenstaande normen hanteert en de God of Godin in jezelf en in je al of niet tijdelijke geliefde, dan wordt het hoe dan ook een wonder van een verkenningstocht en mogelijk een ontmoeting met een hoog extatisch gehalte, al zal onze ziel soms de diepste diepte van oude pijn en verdriet ter heling niet vermijden… Daarom moeten we soms inene diep huilen na of tijdens een gelukzalige vrijpartij.

Onze zielen verlangen ernaar om via de meest ultiem mogelijke ontmoeting met een andere ziel het goddelijke via het lichamelijke te ervaren; alle controle te verliezen in het beminnen om samen uit elkaar te spatten het universum in. Een zinderende kosmische dans waarin alle grenzen vervagen en niet meer te weten waar je zelf begint en de ander ophoudt en alles in je lijf kan transformeren. De ultieme verjongingskuur dus: Het Geheim van Heilige Seks.

Dat was ook de eigenlijke titel van dit stuk, maar vermoedelijk zouden dan heel wat minder mensen het zijn gaan lezen.