Vakvrouwen om van te houwen

More than Words
Heerlijk om vanmorgen aan te schuiven bij De Schrijftafel, een onderdeel van het aanbod van Shades of Red. De open schrijfochtend in De Roos in  Amsterdam wordt begeleidt door Trudy van Keeken en alhoewel ik nog niet eerder met haar gewerkt heb, was het vanaf de eerste minuut thuiskomen voor de liefhebster van vrij schrijven die ik ben.
Schrijven als weg naar binnen of associatief schrijven, wil zoveel zeggen als alle middelen aangrijpen om je innerlijke criticus uit te schakelen of te omzeilen en zodoende zelf voortdurend verrast te worden door wat je schrijft.

Niet persé altijd plezierig verrast want de innerlijke censuur is er niet voor niets, en houdt vaak zaken eronder of aan de oppervlakte vanuit een onbewuste angst dat het te gek, raar of emotioneel confronterend zou kunnen worden wat je schrijft.

Inschrijven ís modder-roeren

Het twintig minuten voor de vuist weg ‘inschrijven’ zonder op te houden om na te denken of terug te lezen, laat staan te corrigeren, is een belevenis op zich. Lijkt twintig minuten lang, als je je durft over te geven aan dat alles geschreven mag worden, ook dát die minuten lang lijken, dan zijn ze zo voorbij.
Ik noemde het zelf vroeger modder-roeren: Je hebt geen idee wat er tevoorschijn gaat komen, maar als je ondanks wat er in je opkomt, doorschrijft wordt het toegankelijker en toegankelijker, net als het schrijven zelf. Het hoeft nergens aan te voldoen, nergens over te gaan, nergens naar toe en dient geen ander doel dan het schrijven zelf te smeren.

Vandaag

Een klein stukje als voorbeeld:

Het oorverdovende geroezemoes wat van beneden komt, vermindert, verzacht, trekt zich terug. Net als de hoofdpijn die me niet opvalt maar toch gespannen aanwezig is. Het ik weet het niet komt bij mij op, bang voor pijn in mijn rechterhand, de onleesbaarheid van mijn handschrijft, het mijzelf toespreken dat ik langzamer mag schrijven, de ervaring dat mijn hand niet bij mijn lichaam hoort en op zichzelf schrijft. het genot en de pijn vechten om de 1e plek, de leesbaarheid vermindert en de vermoeidheid in mijn rechterhand wordt groter. Ik zoek naar zo vloeiend mogelijk met zo weinig mogelijk moeite over het papier glijden de woorden rijgen zich hierdoor bijna als de letters aan elkaar, bijna onleesbaar als mijn dromen vaak zijn als ik ze halfslapend opschrijf opschreef…..

Het enige wat ik hier nu toegevoegd heb, is de interpunctie, die was er niet. Er volgden nog een aantal inspirerende schrijfopdrachten met als verrassend resultaat bijzondere teksten en opgewekt gemoed. Smaakt naar meer dus.

Op de terugweg las ik een stukje in “Five Wishes” wat me trof. Daarin zegt de schrijver Gay Hendricks:

“Mijn leven is een succes 
omdat ik schrijf over wat me heilig is.
Ik noteer voortdurend
alle belangrijke dingen die ik leer”.

In gepeins verzonken, miste ik bijna mijn halte en kreeg ik zin om het modder roeren met pen en papier weer in te voeren als ochtend ritueeltje, ondanks de pijn in mijn hand. En het plan om over twee weken weer af te reizen naar de prachtige serre van De Roos. Ik vraag me af of meer bloggers of anderen vrijschrijven toepassen in hun dagelijks leven (dus niet in groeps- of les verband). Hieronder een polletje. En als je je veel- of vrijschrijverij wil delen, zet dan een linkje op Tijd voor bloggers.

---