Voornemens loslaten soms Cruciaal #PHOT 5

ever which way - taken while running

Voor de vierde dag op rij liep ik vanmorgen te ‘joggen’. Ik had me ooit voorgenomen daar toch echt niet meer aan te beginnen, slecht voor mijn knieën en zo, maar de manier die ik op dit moment toepas, totaal zonder stress en helemaal in een eigen tempo, werkt wonderwel. Dit tot mijn grote genoegen, want ik krijg er een kick van, kom inderdaad in een soort flow te lopen – nu al – en maak meer meters rennend dan ik zelfs drie dagen geleden nog voor mogelijk had gehouden. En ik ben, naar ik aanneem, gezond bezig, mijn conditie te verbeteren.
Ik heb serieus zin om morgen al de eerste 5km te ‘lopen’. Alleen komt dat niet uit met mijn agenda dus wordt het waarschijnljk op de fiets naar mijn afspraak in Utrecht, om toch aan mijn dagelijkse portie lichaamsbeweging te komen.

Nederigheid kent geen tijd

Het doet me zeer veel goed om, en ben ik ook nog aan het leren: overal ‘waarschijnlijk’ voor te zetten, zeggen, of bij te denken.
Het mezelf vastleggen aan van alles en nog wat, is een van de dingen geweest die mij de nek om gedaan hebben, in de burnout hebben doen belanden.
Zoveel zó leuk vinden en vooral mijn eigen grenzen niet kennen, die kombinatie is zo niet dodelijk dan wel fataal voor de energiehuishouding van een normaal mens. En dat ik echt wonderwoman niet ben, is nu langzaam tot me aan het doordringen, en dat maakt nederig.
Het schiet me nu te binnen dat dezelfde Karin van de #WOT en #PHOT initiatieven daar een mooi blog over heeft geschreven, vooral over haar hekel aan het woord, en dat is nog zacht uitgedrukt.
Ik voelde daar toen al een uitdaging liggen om daar wel een keer over te schijven omdat het een begrip is wat me boeit.

Het soort nederigheid wat mijns inziens voor mij noodzakelijk is, dekt ongeveer de volgende lading:

Wég met mijn zelfoverschatting en hoogmoed en welkom aan de voorzichtigheid!
en
welkom aan:
‘Ik weet nog niet of ik kom, meedoe, deelneem’, etc.

Alleen toezegging doen als ik ook nog af mag zeggen, behalve als het echt om een eenduidige commitment vraagt en daar dan héél erg goed over nadenken voor ik toezeg of afsla. Oefening baart kunst want ik heb alweer een paar keer mijn vingers gebrand.
Een wel zeer spannende wending voor mij. Ik die altijd op de kompas van vol gas, vol vuur met volle vaart vooruit, God zegene de greep, we zie wel waar het schip strand, impulsief ben geweest. Heel snel een Ja, leuk! en veel te weinig een Nee of een Misschien….

The Smooth Way – ChiRunning

Thuisgekomen van het rennen nestelde ik mij op mijn achterbalkonnetje met een grote spinaziesmoothie en een kop koffie met cocos erin.
En met een boekje wat toevallig gisteren onder mijn ogen door was gevallen tijdens het overhoop halen van allerlei papieren. Dit om de aankoopbon van mijn dit weekend gestolen fiets te vinden.
Het mini-boekje over Chi Running sluit naadloos aan bij mijn huidge hardloop- maar ook detox belevingen, dus van nu af aan noem ik mijn lopen, joggen of rennen “Smooth Running”.
Boekje uit en aan de koffie toegekomen, genietend van de zon en het zitten an sich, was er mijn mijmering over de laatste keer dat ik op een flat woonde. Dat is inmiddels tien jaar geleden, en hoe ik mezelf toen bezwoor dat ik never not nooit meer op een flat zou gaan wonen in mijn leven.
De redenen zijn of waren in ieder geval talloos.
Ik ben verschikkelijk blij met dat ik die bezwering finaal onderuit heb gehaald, heb losgelaten, want het genieten van onze woning duurt nu al drie volle maanden, en dat iedere dag opnieuw. Ik moet er niet aan denken als ik de aangeboden ‘flats’ had overgeslagen in de advertenties. We hebben nu een woonruimte van 99m2 om U tegen te zeggen, op een toplocatie.

Je kunt over verschrikkelijk veel van mening verschillen, maar één ding is zeker, je kunt ook van mening veranderen als je hoofd het toestaat…

[ Die laatste zin had er vermoedelijk niet gestaan als ik daarnet dit blog niet gelezen had…]

Photo On Tuesday. #PHOT Deel 5.

Pas geleden is de #PHOT begonnen. Het heeft een beetje hetzelfde principe als de #WOT, alleen is deze opdracht een vrije foto-opdracht, met jouw zelfgemaakte foto, zonder thema, waarbij je wel of geen tekst plaatst maar titel is verplicht. Elke dinsdag verschijnt een #PHOT opdracht. Het is een blogexperiment waarbij misschien op later termijn iets aan kan veranderen. Heb jij een foto voor dinsdag en een blog, doe mee en zet je link hieronder in de reactiebox! Heb je wel een foto maar geen blog, zet het dan op Twitter met # (hashtag) PHOT en maak je wellicht iemand attent op de creatieve foto-opdracht!

---