Als niemand je ziet staan (46)

Outside looking in Birsen Basar en ik hebben elkaar op Twitter ontmoet.
Ze wilde in eerste instantie graag door mij begeleidt worden maar ik neem op het moment geen nieuwe cliënten aan en omdat we vanuit onze gemeenschapelijke Turkse achtergrond wel heel nieuwsgierig naar elkaar waren, spraken we gisteren  bij mij thuis af.

Klassiek AUtisme

Jarenlang in een emotioneel isolement door een niet gediagnostiseerd Klassiek Autisme, heeft ze zichzelf op de Sociale Kaart geschreven met het boek “Ik wil niet meer onzichtbaar zijn”. “Ik ben niet beleefd zoals andere Turkse meisjes, ik flap alles er zomaar uit”

Birsen is het lichtend voorbeeld van hoe je met Klassiek AUtisme je talenten en kwaliteiten, zij het soms moeizaam, kunt leren ontdekken en ontwikkelen.
Ze doet inmiddels niets liever dan spreken in het openbaar, over haar beleving van Klassiek Autisme maar vooral over hoe het in de Turkse gemeenschap niet of nauwelijks bekend is, laat staan erkend wordt als een op zichzelf staand gegeven, waar vooral mee te leren leven valt áls je het onderkend. Haar inschatting is een pijnlijke hoeveelheid Turkse Nederlanders hier, en Turken in Turkije,  zonder weet van en kennis over ASS (Autisme Spectrum, PDD-NOS, Asperger en Klassiek Autisme als kernvorm).
Het liefst spreekt ze voor Turks publiek, maar dat valt nog niet mee, zowel in Nederland als Turkije ligt er onder haar doelgroep een groot taboe op psychische en psychiatrische problemen.

Tussen drie culturen

Is spreken in het openbaar voor mensen zonder ASS in welke vorm dan ook al vaak een opgave, voor iemand met klassiek autisme is het helemaal een haast ondoenlijk te nemen horde. Maar eenmaal door de eerste schroom heen, is ze alle schaamte voorbij om haar boodschap over te krijgen. Birsen in Altijd wat op 24 sept 2010

Birsen is ook tijdens onze ontmoeting volkomen eerlijk en direct en we hebben een geanimeerd gesprek over hoe verschrikkelijk lastig dat kan zijn, niet alleen in de Turkse gemeenchap. Wij praten over de Turkse cultuur, waar het sowieso al ongebruikelijk is als jeje hart op de tong hebt, dat weet ik zelf nog maar al te goed van toen ik daar woonde. Hoe zowel hier als daar ‘eigen-aardigheden’ garant staan voor emotionele en sociale buitensluiting en onbegrip.
Dat geldt zeker op school en als je pech hebt ook in je eigen familie. Dat laatste is Birsen gelukkig bespaard gebleven, al geeft haar moeder ruiterlijk toe dat ze zich eerst wel voor haar schaamden, hoe pijnlijk dat ook was.

Het zegt ook heel veel over de Nederlandse hulpverlening en het gebrek aan kennis over culturele achtergrond en verschillen, dat  Birsen zeven jaar door  de molen moest van allerlei vast goedbedoelende instanties voor de juiste diagnose gesteld werd. En zo moeten er volgens Birsen vele Turkse kinderen, maar ook jong-volwassenen en volwassenen zijn. Birsen’s missie is een essentiele: aangezien ASS  nu eenmaal niet iets wat óver gaat, hooguit iets waar je wel redelijk tot zeer goed mee kunt leren leven, mits onderkend en de juiste wegen gevonden worden om de kwaliteiten en talenten van precies die mens tot bloei te laten komen.
Dit in plaats van kinderen en mensen te laten (ver)stikken in eenzaamheid en onvermogen om aan normen en eisen te voldoen van wat zogenaamd ‘normaal’ is.

Na Rainman was mijn allereerste echte kennismaking met de worsteling en bloeigang van een Klassiek Autist die van Temple Grandin, inmiddels mijn persoonlijke heldin op dat gebied, al is Birsen Basar héél erg goed op weg een inspiratiebron voor alle betrokkenen te worden. Insjallah ook in het Turkse . Haar tweede boek komt eraan, ik ben benieuwd! Volg Birsen op Twitter.

• Birsen Basar in Altijd wat
• Wereldjournalisten.nl over Birsen

• Website Temple Grandin
• http://www.autisme-nva.nl
• NVA over Klassiek Autisme
• http://www.iqcoaches.nl/index.html
• http://www.pasnederland.nl
• http://www.balansdigitaal.nl
• http://www.landelijknetwerkautisme.nl
• http://www.convenantautisme.nl
• testweb – screening op jonge leeftijd
• Hersenstichting over Klassiek Autisme

80 dagen lang een andere deur om open te doen, tegen te trappen, mijn neus tegen te stoten of aan voorbij te gaan. 80 deuren totdat die ene op 1 oktober voor de laatste keer dichtvalt. Met beeld en geluid. Hier begon het: Open Deuren: Limit to your love

Alle muziek is te vinden op de Playlist “80 deuren verder” en op Spotify.

Ik vind het erg leuk om feedback te krijgen!

---