Vervreemding (30)

Somebody That I Used To Know  Een bericht op Facebook van mijn nichtje, eindigend met “ik hou van jou”. Kostbaar en dierbaar begin van de dag. Dat er in hetzelfde bericht staat ‘Wij zijn vandaag het anker kwijtgeraakt’, baarde me even zorgen. Dat lijkt me in eerste instantie zo ongeveer het ergste wat je kan overkomen op volle zee maar dan realiseer ik me dat averij maken, motor uitval op zee, een kapot roer  of kapseizen nog veel erger konsekwenties kan hebben dan tijdelijk niet meer kunnen ankeren. Eenmaal in veilige haven, kun je een anker weer kopen, in tegenstelling tot onvoorwaardelijke liefde.

Waar zijn de ouders

Rond mijn 18e wilde ik me laten steriliseren omdat ik geen kinderen in een toen voor mij al verontrustende, snel- o.a. door kernenergie – vervuilende, vaak onrechtvaardige en geweldadige wereld wilde zetten. Ik vond niet dat ik dat recht had, slikte de pil al sinds mijn 15e en het leek me gezonder om daarmee op te houden. De doktoren dachten daar gelukkig anders over. Ik kan me niet meer herinneren hoe oud je toen moest zijn om überhaupt voor sterilisatie in aanmerking te komen, maar in ieder geval geen 18.
Veel later toen mijn kinderwens groeide en ik de aarde en het leven ook als een fijne plek en inspirerend gegeven begon te zien, bleef nog mijn gewetensvraag of ik wel een goede moeder zou kunnen zijn. Toen ik me op zeker moment realiseerde dat alleen die vraag al me wakker genoeg zou houden in mijn verantwoordelijkheidsgevoel, ‘mocht’  ik voor mezelf overgaan tot ouderschap. In het volle besef dat fouten maken in de opvoeding en imperfectie daarbij horen, realiseerde ik me ondertussen dat veel mensen het kinderen krijgen overkwam, en dan vaak terwijl zij zelf nog kinderen waren.

Eeuwig Levenslang

Ondertussen heb ik nog steeds niet de illusie een perfecte ouder te zijn en ben doordrongen van het feit hoe gemakkelijk het is als ouder te kort te schieten, het is mischien wel het zwaarste beroep ter wereld met vaak een slechte opleiding.
Er lopen op onze aardkloot veel verweesde kinderen rond, jonge én volwassen Lost Boys en tegenwoordig ook Girls en veel te weinig Peter Pannen.
Als ik dan vanmorgen in Uitgesproken de futuroloog Ostendorf hoor zeggen dat de mens binnen nu en snel 150 jaar oud wordt, slaat de schrik me om het hart. “Er is geen enkele wetenschappelijke reden dat leven eindig zou moeten zijn” , zegt Paul, en dat van de kinderen die nu geboren worden er velen gemakkelijk over de 100 zullen worden, en snel steeds ouder.
Ik heb namelijk geen hoop dat er evenredig veel geld wordt vrijgemaakt voor onderzoek naar en verbetering van voorkomen en genezen van vervreemding, de nieuwste welvaartsziekte. En zoals die zich kan uiten, daar zijn Anders Breivik en de UK-riots maar een paar recente voorbeelden van. En tegelijk het anker kwijt zijn, averij oplopen, zonder motor op ruwe zee met het gevaar van kapseizen, en dan zonder roer en  “ik hou van jou”, dat wordt niks.

80 dagen lang een andere deur om open te doen, tegen te trappen, mijn neus tegen te stoten of aan voorbij te gaan. 80 deuren tot dat die ene op 1 oktober voor de laatste keer dichtvalt. Met beeld en geluid. Hier begon het: Open Deuren: Limit to your love

---