…en zonder dromen waren we dood #wijvenweek

ligt driekwart vol te wachten © Photo C. GeurtsenDreamer ~ Ik kan niet wachten tot ik weer elke dag mijn dromen kan herinneren.
Dat is al weer even geleden. Ook al weet ik dat ik me dan te pletter ga schrijven. De stapels boeken, schriften en multomappen die door de jaren heen zijn ontstaan, zijn daar de stille getuigen van.
Structureel slaapgebrek, waaraan ik enkele jaren geleden heb, is funest voor het onthouden van je dromen. Je doet kleine uitputtingsslaapjes en neemt absoluut niet mee, of bijna niet, wat je dan beleeft.

Lees de rest van dit artikel »


Tussen twee vuren – #WOT 11

Crisis, what crisis? ~

Paniekvoetbal, angsten bezweren, mensen die van gebouwen afspringen, deze keer niet omdat ze  in brand staan, maar omdat ze het financieel niet trokken, ze al hun investeringen verloren hadden en ’s avonds niet meer thuis durfden te komen.
Een andere vorm van zelfdoding, mogelijk even onvrijwillig als mensen die wel van een brandend gebouw springen.
Het water dat aan de lippen komt vanuit financiële oorzaak en tot emotionele kortsluiting en tunnelvisie leidt, meest gepaard gaand met de wanhoop van geen enkele andere uitweg meer zien dan springen… terwijl, als je je durft te laten vallen op de figuurlijke manier, er vaak heel wat meer mogelijk blijkt, vaak.
Maar uit angst voor gezichtsverlies, ook naar de familie, het gezin, en een gevoel van falen, de kortste en eenzame weg kiezen, die naar de plavuizen.

Lees de rest van dit artikel »